συνεκταπεινώ

-όω, Α

ταπεινώνω ομοίως («τοῑς δεομένοις ἑαυτὸν ἐκδιδόναι καὶ συνεκταπεινοῡν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκταπεινῶ, επιτατ. τ. τού ταπεινῶ / -ώνω].